Programa da XIII Xuntanza

PROGRAMA

XIII XUNTANZA DE EMBARCACIÓNS TRADICIONAIS DE MOAÑA

06.08.2016 (Sábado)

- Botadura do bote “Domaio” que membros da Asociación levan rehabilitando. Ás 18,00 no estaleiro de Calragho.

08.08.2016 (Luns)

- Proxección do documental: “Galeóns” do Museo do Mar de Galicia, por Rafael Vilas Otero; ás 21,00 horas, estaleiro de Casqueiro.

09. 08.16. (Martes)

- Presentación da revista “Sueste”, ás 21,00 horas.

- Actuación do grupo “Fiandola”; ás 21,10 horas, estaleiro de Casqueiro.

10.08.16 (Mércores)

- Presentación do libro “Os fillos da fame” de Ismael Ramos; ás 21,00 estaleiro de Casqueiro.

- Recital poético – musical ao mar.

11.08.2016 (Xoves)

- Charla: “Colón, galego”; por Guillermo García de la Riega, biógrafo de Celso García de la Riega, autor da teoría de Colón de Pontevedra; ás 21,00 horas, estaleiro de Casqueiro.

13.08.2016 (Sábado)

- XIII Xuntanza de Embarcacións Tradicionais de Moaña, no peirao da Mosqueira, ás 12,00 horas.

14.08.2016 (Domingo)

- XIII Xuntanza de Embarcacións Tradicionais de Moaña, no peirao da Mosqueira, ás 12,00 horas.

Todos os días

- Portas Abertas nos estaleiros de “Carlagho” e “Casqueiro”. 19,00 a 21,00 horas.

- Exposicións: “Patrimonio do sal e do vento”.(estaleiro de Carlagho). 19,00 a 21,00 horas.

- Exposición de fotografías: “O futuro era inmenso. Terranova anos 50”.

faro de vigo

Faro de Vigo-Moaña recalca su intención de valorizar los astilleros de A Seara ante la inminente caducidad en Costas.

Faro de Vigo-El gobierno acuerda pedir a Costas la concesión de los astilleros de Seara para su conservación.

Faro de Vigo-Carro asegura que la concesión está vinculada a un proyecto que dejará en quiebra al Concello.

El gobierno acuerda pedir a Costas la concesión de los astilleros de Seara para su conservación

El acuerdo se adoptó ayer en la junta de gobierno -Barreiro dice que es un procedimiento diferente y no se puede pedir la concesión de los otros terrenos para acabar el paseo

Cristina G. Moaña 05.07.2016 | 04:52

El paseo de Seara, paralizado desde mayo por falta de cesión de terreno, y los astilleros al fondo. // G.N.

La junta de gobierno del Concello de Moaña decidió ayer por unanimidad solicitar a Costas la concesión de los dos astilleros de Seara dando respuesta así al escrito que remitió esta dirección general desde Madrid. En ese escrito daba un plazo de 15 días al gobierno local para que comunicara si sigue adelante con su proyecto de puesta en valor de estas carpinterías de ribeira que, por otra parte, han sido el problema que provocó que la construcción del paseo marítimo de Seara no se haya podido concluir. En el escrito de Costas se recuerda que desde la Alcaldía se había manifestado la intención de poner en valor estas carpinterías, que implicarían el mantenimiento de los astilleros en el dominio público marítimo-terrestre, sin perjuicio de la necesidad de liberar parte de las mismas que invanden servidumbre de tránsito, por lo que Costas le informa que sería necesario que el Concello solicite la correspondiente concesión administrativa que está vinculada a la ejecución del proyecto de valorización de los astilleros. El gobierno local había presentado en madrid un proeycto de la Asociación Sueste de recuperaciçon de embarcaciones tradicionales, que trabaja en uno de las carpinterías. La reversión de esta concesión podría entenderse como algo contradictorio si se tiene en cuenta que en el último pleno de la semana pasada el gboierno local votó en contra de una moción del PP en la que pedía que se tramitara de forma urgente la concesión de Costas sobre los terrenos necesarios para poder concluir el paseo, que está paralizado desde mayo.

El concejal de Urbanismo, Odilo Barreiro, señala que son dos procedimientos distintos ya que en el caso de los astilleros, es Costas quien inicia un expediente de caducidad de la concesión y de acuerdo a la Ley y antes de dictar resolución sobre el mantenimiento o retirada de las instalaciones, pregunta al Concello, como parte interesada y ante el valor etnológico de los astilleros que puso de manifiesto, si quiere solicitar la concesión administrativa. En el caso del resto de los terrenos, dice que los propietarios se niegan a ceder más de 3 metros para llegar a los 6 de servidumbre y que en este caso el concello no puede hacer nada, más que Costas actúe e inicie el expediente de expropiación. Locontrario podría tener responsabilidades penales para el Concello, dice Barreiro.

Vinte anos de Brets 96

Xa fai vinte anos andaban as xentes da federación por terras da Bretaña francesa participando na segunda edición da Festa Marítima de Brest, xa houbera representación galega na primeira edición no ano 1992 a través  da Escola Taller a Eixola, daquela dirixida por Isidro Mariño. Esta primeira visita serviu de aliciente para que se fundara a Federación Galega pola Cultura Marítima e Fluvial. Nesta segunda edición leváronse 5 barcos ( Nova Marina, Meca, Virgen del Carmen, A Buxaina e mais A Bouréante)  medio cento de tripulantes.

A carpintería de ribeira busca o seu lugar

Faro de Vigo-A carpintería de ribeira busca o seu lugar.

A carpintería de ribeira busca o seu lugar

O sector, nunha situación económica límite, reivindica a construción de barcos de madeira pola súa "competitividade" e "sustentabilidade" fronte a outros materiais como a fibra ou o ferro

Alejandro Gándara 13.06.2016

Un barco a reparación no estaleiro de O Baladiño, en Cabana de Bergantiños. //David Fontán

Das máis de 100 de carpinterías de ribeira que proliferaron nas costas galegas, só vinte destes estaleiros tradicionais conseguen manterse en activo na actualidade, e a maioría deles fano a duras penas. As causas desta decadencia son variadas. Pesan motivos políticos e sociais, enmarcados nun contexto xeral negativo para a pesca galega. Malia isto, estes artesáns procuran renovar os seus servizos e diversificar as súas actividades mentres loitan por dignificar a construción en madeira fronte a outros materiais, como o ferro e o poliéster, que chegaron a estar subvencionados durante anos.

Nestes tempos, marcados polas présas e a procura do beneficio rápido, certos oficios do mundo tradicional resístense a desaparecer e intentan renovarse sen perder os seus valores. A carpintería de ribeira é un deles, malia atoparse ao borde do precipicio económico. Así o afirma Martín Senande, que leva case catro décadas construíndo embarcacións de madeira no Baladiño, o seu pequeno estaleiro situado no lugar de Taboído, en Cabana de Bergantiños, fronte á desembocadura do río Anllóns.

"Atopámonos nunha situación de precariedade total", lamenta Senande, que na actualidade se mantén en activo mediante a reparación e o mantemento de barcos, un oficio que combina co marisqueo e a comercialización de produtos do mar. Xa fai oito anos que non constrúe unha embarcación nova, cando nos "bos tempos" chegaba a facer tres ou catro ao ano.

"Tiven xente a traballar comigo aquí ata que foi o accidente do Prestige, pero desde aquel momento a construción con fibra (poliéster) tivo un impulso moi grande", relata este artesán, que aposta por limitar a fabricación nese material. "Os barcos de fibra deberían estar restrinxidos por lei, é un material imposible de reciclar, derivado do petróleo, non é sostible", censura Senande.

O Baladiño forma parte da Asociación Galega de Carpinterías de Ribeira (Agalcari), que agrupa as 20 empresas deste tipo que aínda existen en Galicia. O presidente desta organización, o rianxeiro Ramón Collazo, vai máis alá na súa crítica e culpa da decadencia do sector as subvencións que durante moitos anos se lles outorgaron ás embarcacións construídas con ferro e poliéster. "É unha desvantaxe que durou anos e que agora é moi difícil de remontar", lamenta Collazo, que indica que só tres das firmas que forman parte de Agalcari están a construír barcos nestes momentos.

Collazo, responsable de Estaleiros Catoira, asegura que, se o sector segue en pé, é porque soubo "renovarse". "Agora entregamos os barcos chave en man, polo que non só os construímos, senón que tamén montamos todos os compoñentes que nos pide o armador", explica.

O único que non cambia é o material, que Collazo defende con paixón. "Os barcos de madeira son competitivos en navegación e posúen unha gran estabilidade, xa que non precisan dun lastre artificial, como os de ferro ou fibra. Ademais, a madeira é un illante térmico excepcional, as embarcacións consumen moito menos e producen menos CO2", asegura, ao que Senande engade: "Xa desde o proceso de fabricación, requírese moita menos enerxía para transformar a madeira que outros materiais".

O arquitecto Óscar Fuertes defendeu recentemente a súa tese de doutoramento, titulada Las carpinterías de ribeira en Galicia: la recuperación de sus arquitecturas, na Universidade da Coruña. Durante a súa investigación, Fuertes decatouse de que as carpinterías de ribeira representan un tipo construtivo "único", propio do noroeste peninsular, pero con elementos comúns a outros estaleiros da costa atlántica.

"Trátase dunhas instalacións construídas polos propios carpinteiros, que repiten a mesma organización espacial e incorporan elementos da construción naval", explica o arquitecto, que lamenta que, dos "máis de 100" estaleiros tradicionais que chegaron a existir en Galicia, só unha ducia perduraron ata os nosos días. "A Administración non fixo todo o que podería por preservalos", critica. Neste sentido, o presidente de Agalcari relata como se viu forzado a construír un novo taller, xa que os recheos do porto de Rianxo obrigáronlle a abandonar o anterior estaleiro, edificado polo seu avó en 1920.

Martín Senande traballando no seu estaleiro. // David Fontán

Fuertes participou no proxecto Dorna, que estuda a posta en valor destes espazos, e defende como necesaria a súa catalogación e protección conxunta. No ámbito económico, propón novos usos complementarios á construción naval, como o aloxamento doutras actividades (clubes de vela, pesca deportiva), ou a súa integración no turismo cultural, mediante a creación de rutas de estaleiros. "Algúns compañeiros meus de Holanda sorprendéronse moito de que estes espazos non estean recuperados, como acontece no seu país", manifesta.

Malia apoiar estas iniciativas, os artesáns foxen do romanticismo: "Formamos parte do patrimonio, pero non queremos vivir no pasado, precisamos ter un sentido comercial pleno", asevera Collazo. Mentres, Senande engade que os carpinteiros de ribeira teñen "moito" que aportar á súa contorna, como labores mantemento do patrimonio existente ou das áreas recreativas. "É necesario que os concellos aposten por nós", expón este artesán, que nestes momentos lidera os traballos de rehabilitación dos muíños e os batáns do Mosquetín, no Concello de Vimianzo.

Regulamento
Para garantir o seu futuro, o sector loita pola aprobación dun regulamento específico e un selo de calidade para os seus barcos. Tamén esixe a creación dun programa formativo "sólido" para garantir o relevo xeracional. "Teño un aprendiz no meu estaleiro que está a estudar carpintería, pero en moitos sentidos a súa formación non ten nada que ver cos traballos que fai", asegura Collazo, que aposta por "favorecer" as prácticas no sector. Na actualidade, só o centro A Aixola, dependente da Xunta, imparte cursos de carpintería de ribeira, e Collazo apunta á Universidade para asumir o liderado nese sentido.


Pero as carencias deste sector enmárcanse nun contexto de decadencia xeral da pesca galega, que cada ano perde empregos e embarcacións: "Se seguimos a gobernar a pesca desta forma, non teremos futuro nin nós, nin ninguén, e iso si que sería unha traxedia para Galicia", resume Senande, que esixe solucións globais.

Nova Lei do Patrimonio Cultural de Galicia

Na nova lei do patrimonio cultural de Galicia (DOG Nº 92  do 2016/5/16) inclúense as fábricas de salgadura, as carpintarías de ribeira e as embarcacións tradicionais do litoral e dos ríos de Galicia como  parte dos bens que integran o patrimonio etnolóxico de Galicia, contemplando a posibilidade de ser declarados bens de interese cultural ou catalogalos.

Esperemos que isto sexa un paso adiante na nosa loita.

A Roda no Eliseo.

O pasado luns o Eliseo recibiu a visita do grupo musical A Roda, na visita foi co gallo de realizar unha sesión fotográfica a bordo, encadrada dentro da súa nova campaña de promoción.

Paseo da Seara

Faro de Vigo-Costas confirma que la pasarela de Seara depende de Pontevedra y que el paseo requiere autorización.

Morrazoaldia-Costas de Madrid confirma “irregularidades” no inicio da tramitación do paseo de Seara.


Morrazoaldia.-

Costas de Madrid confirma “irregularidades” no inicio da tramitación do paseo de Seara

O edil de Urbanismo, Odilo Barreiro, reitera que é Costas a que pode autorizar a disposición dos terreos.

O goberno de Moaña recibiu un escrito de Costas de Madrid respondendo á demanda exposta polo concelleiro de Urbanimo e a alcaldesa durante o mes de marzo. Nela, explicábase o aprobado polo pleno da corporación en decembro de 2015, onde se solicitaba a caducidade inmediata e urxente das carpinterías de ribeira do paseo e a autorización para sobrevoar cunha pasarela de madeira a fronte das estruturas, de forma similar ao que ocorre no club de xubilados.

Na súa resposta, o organismo estatal remite a autorización da pasarela á Xefatura Provincial de Costas de Pontevedra e incide en que a execución está suxeita a previa concesión outorgada pola administración do Estado e que deberá solicitarse e tramitar segundo determina o Regulamento Xeral de Costas. “O escrito alerta sobre irregularidades cometidas na tramitación inicial do proxecto do Paseo de Seara”, reitera Odilo Barreiro.

O edil de Urbanismo resalta que o documento “demostra o que sempre defendeu o goberno actual de Moaña, é Costas quen pode autorizar a disposición dos terreos ao tratarse de dominio exclusivo dese organismo”. Barreiro apunta que co escrito compróbase que o anterior alcalde, José Fervenza, “manipulou á veciñanza co fin de crear un barullo e unha conflitividade que tapase as súas irregularidades e trapalladas”. O edil asegura que a xunta de goberno do PP ignorou un informe de Secretaría que establecía que non se podería sumar ao convenio sen que Costas do Estado expropiase ou caducase as concesións e terreos por onde discorre o paseo. Barreiro engade que Fervenza “debería pedir perdón pola nefasta instrumentalización” das obras do paseo de Seara e que “debería abandonar a vida política se tivese un pouco de vergoña”.

O responsable de Urbanismo recalca que o actual goberno traballará para que Costas do Estado e a Axencia Galega de Infraestruturas “desatasquen a situación actual” e regularícese segundo a lei para permitir un paseo pola beira do mar respectando as carpinterías de ribeira.